Verkefni dauðans

Núna sit ég hérna á bókhlöðunni og mygla úr leiðindum. Er að gera ótrúlega leiðinlegt verkefni sem á að skila í dag en það er í lagi þó það verði ekkert fyrr en á morgun því að kennarinn er frekar frjálslegur með skilafrestinn. Við það að gera þetta verkefni þá hef ég áttað mig á því að deyja úr leiðindum er vel hægt og þetta verkefni virðist vera vel falið til þess. Er kominn með svona hálfa blaðsíðu en þetta á að vera í kringum þrjár í heildina. Annars var ég að dunda mér við það í gærkvöldi að setja digital Ísland myndlykilinn í samband uppi í Breiðholti þar sem Sigurgeir fór loksins að sækja hann. Hann tók stóra pakkann þannig að það eru núna 30+ stöðvar í boði hjá manni og fullt af skemmtilegum stöðvum þarna, mér finnst pólska stöðin sérstaklega fyndin.

Tók eftir því í morgun þegar ég var á röltinu hversu mikið rusl er hérna í Reykjavík, það er ekki eins og maður hafi ekki tekið eftir þessu áður en ég fór að hugsa um þetta þegar ég sá gaur á einhverri lítilli kerru að sjúga upp ruslið. Það er alveg ótrúlegt hversu miklir sóðar við Íslendingar erum, það virðist bara vera of erfitt fyrir suma að halda á ruslinu í örstutta stund í viðbót að næstu ruslafötu sem er síðan alls ekki tæmd nógu oft og því fer ruslið að flæða upp úr henni. Maður er að sjá fáránlegustu hluti fjúkandi um, pizzukassa, plast utan af gosflöskukippum og umbúðir undan heitum mat sem er seldur í sumum verslunum. Síðan er þetta fjúkandi út um allt út í það óendanlega, maður er enþá að sjá flugeldaleifar á götum borgarinnar síðan um áramótinn og síðan eru trén skreytt með rifnum plastpokum. Helvítis sóðaskapur.
Jæja, best að snúa sér aftur að þessu verkefni,
yfir og út.

P.s. Setti inn nýjan teljara hérna til hliðar, hann er neðst hægra meginn.